روز بیست و پنجم - ده قول

همیشه فکر میکنم چی میشد اگه خودمون رو هم مثل آدم غریبه های زندگیمون تحویل میگرفتیم و بهش احترام میزاشتیم؟ چی میشد اگه به اندازه ایی که حساس بودیم آقای فلانی یا خانوم فلانی بهش برنخوره... یه ذره از اون نگرانی رو برای خودمون و شخصیتمون به خرج میدادیم؟ همیشه دیگران رو اولویت اول زندگیمون قرار دادیم و از خودمون غافل شدیم... همیشه سعی کردیم همه رو راضی کنیم الا دل خودمون... شاید فروتنی رو بد معنی کردن برامون که هرچی خودتخریبیمون بیشتر باشه آدم فروتن‌تر و افتاده

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها